‘’મૈત્રી ‘’
અને
પ્રણય
કથા
અંશના બે બોલ...
કવિતા ,ગઝલ પછી સ્ટોરી લખવાનો રસ જાગ્યો અને એ રસને મે પીવાનો પ્રયાસ કર્યો છે. ગમે તો વધાવજો.......સાહિત્ય તો ઘણું વિશાળ છે. મે તો ફક્ત લાગણી સ્વરૂપે બે શબ્દ કહેવાનો પ્રયત્ન કર્યો છે .
‘’ સાવ ખાલી વિતે જિંદગી,
આપનું કહો જરા કેમ છે?’’
-અંશ ખીમતવી
અનુક્રમણિકા
1. સોમનાથ મંદિરે
2. આ મૈત્રી કોણ છે ?
3. લગ્ન ન થવાના કારણો
4. ડિપ્રેશનમાં પ્રણય
5. કોઇની યાદમાં રાત રડ્યા
આજે આખા વૃદ્ધાશ્રમમાં આનંદનો ઉમળકો હતો. કારણ કે કાલે વહેલી સવારમાં જ બસ ટુરમાં જવાની હતી. એટલે સૌ કોઈ પોતાની બેગમાં સામાન ભરવા લાગી ગયા હતા. દરેકના મનમાં એક જ ઉમળકો હતો. પ્રવાસ...... પ્રવાસ ...... પ્રવાસનો !
સવારના ચાર વાગી ગયા હતા.સૌના એલાર્મ બોલી રહ્યા તા 'જાગો જાગો' .બધા સમયસર જાગી ગયા.અને 5 વાગતા જ સ્લીપિંગ બસ પણ આવી પહોંચી હતી.વ્યવસ્થા પ્રમાણે સૌ સોફામાં બેસી ગયા.. અને હા વ્યવસ્થાપકો પણ પોતાની સીટમાં ગોઠવાઈ ગયા.અને પછી બસ ઉપડી......
સમયસર સૌ સોમનાથ મંદિરે આવી પહોંચ્યાં.સૌ સાચવીને ધીમે ધીમે નીચે ઉતરતા હતા.કન્ડક્ટર પણ સેવાભાવી માણસ લાગતો હતો.એ પણ હાથ લાંબો કરીને દાદા - દાદીને સાચવીને નીચે ઉતારતો હતો.રસોઈયો પણ સાથે જ હતો એટલે એમને સૂચિત કરવામાં આવ્યું તમે ચા- નાસ્તાની તૈયારી કરો.એટલે ત્યાં સુધી સૌ મિત્રો હળવા થઈ જાય... સરસ ચાદર નીચે પાથરી સૌ મો ધોઈને ફ્રેશ થઈને ચા - નાસ્તો કરવા લાગ્યા.ત્યાર બાદ દર્શન કરવા જવાનું હતું.અને પછી સાંજે દરિયાને કિનારે કુદરતના ખોળે મોજ માણવાની હતી. બધાએ દર્શન કરી લીધા. સાંજનો સમય થઈ ગયો. દરિયો ખળખળ સંગીત રેલાવતો હતો.બધા કુદરતની લીલાનો આનંદ ઉઠાવતા હતા.. તો ઘણા નહાવા પણ ગયા..
‘’કેમ ,તમારે નહાવા નથી જાવું, કેમ શાંત થઈ ને બેઠા છો? મજા નથી આવતી કે શું? શાંત બેઠેલા દાદાને જોઈ દાદીએ પૂછ્યું॰
' 'ના ,એવું નથી. આવે છે ને મજા.હું તો આ દરિયાને જોઈ યુવાનીના વિચારોમાં ખોવાઈ ગયો હતો’’ ‘'એમ ? તમે તમારી યુવાની વિશે કહી કહેશો? '’
,શું કહું એ જમાનો તો જમાનો હતો.ઘણું બધું યાદ આવે છે ઘણું બધું ભૂલી જવાયું છે પણ.....દાદા એકદમ લાગણીસભર થઈ ગયા!
.’સોરી'
‘’ ઓકે પણ એતો મને મારી મૈત્રીની યાદ આવી ગઈ એટલે ન રહેવાયું.સોરી તો મારે કેવું જોઈએ.’
આ મૈત્રી કોણ છે?'' આ મૈત્રી એટલે મારી આંખોને જે ખૂબ જ ગમી ગયેલી.મારા હદયમાં વસી ગયેલી.જેને જોયા વગર કદી ચેન નહોતું પડતું.જેના વગર હું એકપળ પણ નહતો રહી શકતો.જેની મે આખી જિંદગી પૂજા કરી છે.જેને જોતા જ પહેલી નજરમાં પ્રેમ થઈ ગયો હતો.એ ખૂબ જ સુંદર હતી.એનો ચહેરો નેચરલી રીતે મનોરમ્ય હતો.એને બ્યુટીપાર્લર નો જરાય શોખ ન હતો.એ ક્યારેય કોઈપણ ક્રીમ લગાડતી જ નહિ.એને જોઈને મનમાં એવું થતું તારે ક્રીમ લગાડવાની જરૂર જ નથી.. તું છે જ સુંદર!સાચું કહું તો પ્રેમની શરૂઆત એને કરેલી.પછી જ્યારે અમે એકદમ નજીક આવી ગયા હતા ત્યારે મેં પૂછેલું કે હું તને પ્રેમ કરતો હતો પણ તારી જોડે વાત કરવામાં તને પ્રપોઝ કરવામાં ડર લાગતો હતો.ત્યારે એને હસતા હસતા કહી દીધું કે જો મેં તને મેસેજ ન કર્યો હોત તો મનનું મનમાં જ રહી જાત..હેને?...હું થોડો હસ્યો અને મનમાં કીધું રાઈટ વાત છે તારી...મને એના વાળ બહુ ગમતા એ અઠવાડિયામાં એકવાર વાળ કોરા રાખતી.મને એના કોરા હવામાં ઝૂલતા વાળ બહુ ગમતા. હું એને કહેતો કે રોજ કોરા વાળ રાખીને આવને. ત્યારે એને કહેલું કે રોજ નહિ.. તોય હું એ દિવસની રાહ જોતો કે એ ક્યારે કોરા વાળ રાખીને આવે. એના નખ ખાસ ઓછા પાલીશ કરેલા હોય અને હોય તોય લાલ રંગના..એના હાથમાં એક ઘડિયાળ શોભતી.આમ એ અન્ય કોઈ વસ્તુ પહેરવાની શોખીન ન હતી.પણ દિલવાળી ઘડિયાળ હમેશા એના હાથમાં શોભતી.
અને હા એકવાત કહી દઉં એના વિશે ખાસ કે જ્યારે એને મેં પહેલી વાર બ્લ્યુ સાડીમાં જોઈ ત્યારે એને હું જોતો જ રહી ગયેલો.મૈત્રી એટલી સુંદર લાગતી હતી ના પૂછો વાત! અને એને દિવસે મને ગુલાબનું ફૂલ સામેથી આપેલું.ત્યારે હું ખૂબ ખુશ થઈ ગયો હતો.. પછી તો મારો પ્રિય રંગ બ્લ્યુ થઈ ગયો હતો.
" તો પછી તમે એને ભગાડીને કેમ ન લઈ ગયા? તમારામાં હિંમત ન હતી કે શું?
‘’દાદા સ્વસ્થ થઈ ને આત્મવિશ્વાસ ભરીને બોલ્યા, હા મારામાં તાકાત હતી..ન હતી એવું પણ નહતું.પણ ...
'પણ, શું?
'પણ ,એમાં ઘણા કારણો ભાગ ભજવી ગયા છે.પહેલું કારણ એ કે હું એકદમ લાગણીશીલ વ્યક્તિત્વ ધરાવનાર વ્યક્તિ છું એટલે કોઈને પીડા આપતા પહેલા બહુ વિચારું અને એ વિચારોમાં ભવિષ્યના ચિત્રો બરાબર સ્પષ્ટ નજરે ચડી જાય છે. અને બીજું એ પણ કારણ છે હું મૈત્રી ને ફક્ત પ્રેમ નહિ જે મૈત્રી સાથે જોડાયેલ છે એ તમામ ને ચાહતો મતલબ કે મૈત્રીને જેનાથી દુઃખ થાય એવું હું કોઈપણ કામ કરવા માંગતો નહતો.હું તો એને લઈ જાઉ અને એ પણ કદાચ તૈયાર થઈ જ જાય.પણ પછી એના મા- બાપ પર જે આફત આવી પડે એ હું બરાબર સમજી શકતો હતો .એક બાપના ઘરથી દીકરીનું આ રીતે ભાગી જવું એટલે એ પરિવારપર દુઃખનો ડુંગરો પડી જાય એવું સમજવું.અને આ બધું હું બરાબર અનુભવી ગયો છું.
હવે તમે એમ પૂછશો કે તમે આ બધું કઈ રીતે જાણો? તો સાંભળ હું જ્યારે દસેક વર્ષનો હતો ત્યારે ગોકુળ નગરીમાં જે કિસ્સો બન્યો હતો.એ કિસ્સો આજે પણ મારા મનમાં સતત રમ્યા કરે છે પરેશાન કર્યા કરે છે. એ વખતે મંગુ કાકીનો દીકરો
મુંબઈમાં રહે. મંગુ કાકીનો આ એકનો એક દીકરો.મંગુ કાકી પોતે વિધવા થઈ ગયા હતા.એટલે મંગુકાકીએ રાત દિવસ એક કરીને ,પેટે પાટા બાંધીને દીકરાને મોટો કર્યો.અને ભણાવી ગણાવીને એને મુંબઈ શહેરમાં નોકરી માટે મોકલ્યો. પ્રાઇવેટ નોકરી કરતો હતો.અને એ રકમ બચતી એ મહિને ઓગડીયે મોકલાવતો અને આમ મંગુડોશીનું ઘરજીવન ચાલતું હતું.પણ એકવાર અચાનક એવા સમાચાર આવ્યા કે એ સાંભળીને કાકી બે ભાન થઈ ગયા હતા.અમે બધા દોડીને ગયા.અને પછી સવિતાકાકી એ પવન નાખ્યો. પાણી પાયું અને પછી ધીરે ધીરે આંખો ખોલી ત્યારે અમને બધાને હાશકારો થયેલો.પછી સવિતા કાકીને એમને વિગતવાર જણાવ્યું ત્યારે જમીન પગ તળેથી નીકળી ગઈ હતી. એવું બન્યું કે એમનો દીકરો કોઈ છોકરી લઈને ભાગી ગયેલો.ત્યારે એવી તો કરુણતા ફેલાઈ ગઈ હતી કે ના પૂછો વાત.એક તો એમને એકનો એક દીકરો અને એમાંય ટેકો થવાના બદલે ઝાટકો આપે તો કઈ રીતે સહન થાય? તોય મા કહેવાય ને કહેવત છે ને છોરું કછોરું થાય પણ માવતર કમાવતર ન થાય.એ કહેવત એમને સાર્થક કરેલી. પથર એટલા દેવ પૂજી અનેક જગ્યાએ માનતા માની હતી.કેમ કરીને દીકરો પાછો આવે.પાછો આવતા સાતેક વર્ષ વીતી ગયેલા અંતે મંગુડોશીની માનતા ફળી.પણ એમને એટલું કસ્ટ વેઠયું કે ગિરનાર પણ પળમાં ઓગળી જાય!! એ દિવસે મનમાં ગાંઠ વાળી હતી કે પ્રેમ તો ન જ કરાય.છતાં આંખો મળી ગઈ પણ અંતે હું ઓગળીને પણ કઠણ રહ્યો.
સાંભળ હજી તો બીજા અનેક કારણો જવાબદાર રૂપ નડ્યા છે બાકી શરીર વૃદ્ધ થયું છે પણ દિલ તો હજી એજ છે.આજે પણ મૈત્રીની યાદ એટલી જ આવે છે.વચ્ચે વાત કાપતાં દાદી બોલ્યા'' તો પછી તમે લગ્ન કર્યા કે નહિ? ''
લગ્ન તો કરવાની ઈચ્છા ત્યારે જ થઈ ગઈ જયારથી મૈત્રી સાથે આંખો મળી હતી.મારા ભોળા હદયે એવું વિચાર્યું કે મંજિલ મારી મૈત્રી છે લગ્ન કરીશ તો મૈત્રી જોડે જ.પણ જ્યારે આવું મૈત્રી ને કહેતો ત્યારે એ મને સીરીયસ થઈને કહેતી હોય એમ કહેતી કે ચૂપ! આવી વાત ન કર.તને મારા કરતા પણ સારી પત્ની મળશે.એને એકવાર પત્રમાં પણ લખેલું કે પ્રણય તને ખૂબ સુંદર ,શુશીલ પત્ની મળશે. મારા મનમાં તો ફક્ત એનું જ ચિત્ર આવતું. ખબર ન હતી કે એક દિવસ આ પંખી ઉડી જવાનું સાથી સંગી શોધીને! કહેતા આંખો ભીની થઈ ગઈ છતાં જાતને સંભાળી લીધી..
ફરી દાદી બોલ્યા કે ચલો તમારા કારણો હું માનું કે બરાબર છે પણ મૈત્રી એ ક્યારે કોશીશ ન કરી કે એ પ્રણયની થઈ જાય. તમે શું માનો છો? શું એ તમારી બનવા નહોતી ઇચ્છતી? દાદા મૈત્રીના વિચારોમાં ડૂબી ગયા.. દાદીએ ફરી એજ પ્રશ્ન કર્યો દાદા સફાળા જાગ્યા અને ઉત્તર આપતા કહ્યું કે
,''હું માનું છું મૈત્રી પણ મારી થવા ઇચ્છતી હતી એ પણ અનહદ પ્રેમ કરતી હતી.પણ એની સગાઈ થઈ ગયેલી.અને પછી એકાએક એના લગ્ન લેવામાં આવ્યા.તો પછી એ કઈ વિચારી ન શકી. મજબૂરીમાં એને લગ્ન કરવા પડેલા.હું એવું માનું છું પછી ખબર નહિ એ તો મૈત્રીનું મન જાણે! કે એ મારા જોડે ટાઈમપાસ કરતી હતી કે પછી અગાઢ પ્રેમ! ''
''ઓહ! સોરી ,
વાત આગળ વધારતા બોલ્યા કે એના લગ્ન થઈ ગયા ત્યારબાદ હું ડિપ્રેશનમાં સરી પડેલો.એ પહેલા મૈત્રીએ ઘણો સાથ આપેલો.મને હિંમત આપ્યા કરતી.મારી સાથે હમેશા રહેતી.એ દવાખાને ન આવી શકતી પણ એ કોલમાં હમેશા સાથે રહેતી.ત્યારે એવું લાગતું કે જાણે મારા લગ્ન મૈત્રી જોડે થઈ ગયા હોય! અને મૈત્રી પત્ની હોય એવો આભાસ મને થતો.એ જ્યારે સાથે હતી તો મૈત્રીએ મને અસીમ પ્રેમ આપી એમાંથી બહાર લાવવા માટે ખૂબ મદદ કરેલી. હું એને ઈશ્વર માનીને પ્રેમ પૂજા કરતો હતો.હું મારી જાતને નસીબદાર માનતો હતો તો ક્યારે એવું વિચારતો કે એ ક્યાં મારી જિંદગીમાં આવવાની છે એવું વિચારી ફૂટેલા નસીબ જેવો પણ માનતો.એકવાર હું બહુ ડિપ્રેશનમાં આવેલો કોઈ ને કહી પણ કશું એમ ન હતો મૈત્રીની યાદો બહુ આવતી હતી પણ કોઈ વિકલ્પ ન હતો.જો હું એને કોલ કરું તો એની લાઈફ બગડતી હતી. પણ પછી ના છૂટકે મેસેજ કરી હેલ્પ માંગેલી પણ કોઈ રિપલાય આવ્યો નહિ. હું ત્યારે બહુ દુઃખી થયો હતો.ત્યારે સમજી ગયો તો કે જિંદગી આપણા ભરોસાપર જ જીવવી જોઈએ. કોઈ અન્યપર ભરોસો રાખવો નહિ.આમ મનને સમજાવવાની કોશિશ કરતો. જેમ તેમ કરીને મેં એકલા જિંદગી જીવવાની હિંમત કરી લીધી.પછી હું સમજી ગયો કે લોકો પ્રેમ ફક્ત ટાઈમ પાસ કરવા માટે જ કરતા હોય છે ફક્ત લાગણીઓ જોડે રમત રમતા હોય છે.હું પણ એને ખૂબ ધિક્કારવા લાગેલો.ન બોલવાનું બોલી જતો.. બીજું તો હું શુ કરું.મારી હાલત બહુ બગડી ગયેલી. જાતને હિંમત આપી હું ફરી બહાર આવવાની કોશિશ કરી.પણ હું મૈત્રીને આજ દિન સુધી ભૂલી ન શક્યો!!
જેને હું યાદ કરી કરી ને આખી આખી રાતો ભીની કરી.જેની સતત મને ખોટ વર્તાતી રહી.જેના વગર હું જીવીને પણ જીવી ન શકયો એ શ્વાસ એજ મારી મૈત્રી. મારી પ્રેમિકા. મારી જાન.મારી બકુ. આટલું કહેતા તો આંખો રડી પડી... છતાં એ બોલતા જ રહ્યા મૈત્રી મારી...મારી મૈત્રી..... પછી પાછા એકાએક સ્વસ્થ થઈ ધ્રૂજતા હાથે આંસુઓ લૂછયા. અચાનક એકદમ ગુસ્સેથી બોલી ઉઠયા' નામ ન લો એનું કોઈ! એ મતલબી છે.સ્વાર્થી છે. જ્યાં સુધી એને જરૂરું હતી ત્યાં સુધી એ મારા પ્રેમમાં પાગલ રહી.અને જ્યારે એનો મતલબ પૂરો થઈ ગયો એટલે બસ..ભૂલી ગઈ મને.એને ઘણીવાર વિશ્વાસઘાત કરેલો પણ હું જ મૂર્ખ હતો કે એના પ્રેમમાંથી બહાર ન આવી શક્યો.આખરે હું એને પ્રેમ કરતો રહ્યો.પણ મને શુ ખબર કે જેને હું ભગવાન સમજીને પ્રેમ કરું છું.એજ એક દિવસ મને તડછોડી મુકશે.વચ્ચે ફરી વાત કાપતા દાદી બોલી ઉઠ્યા... "પણ તમે એને એટલી નફરત કેમ કરો છો?,.તમે હાલ કીધું કે એ મારો શ્વાસ હતી.મારી જાન હતી.તો પછી આમ આટલી નફરત પાછળ કયું કારણ છે?" હવે દાદીને પણ ઉત્સુકતા હતી દાદાના પ્રેમની વાત જાણવા માટે. દાદાએ વાતને આગળ વધારતા બોલ્યા..સાંભળ હું આજે પણ એને એટલો જ પ્રેમ કરું છું જેટલો કાલે કરતો હતો.પણ એને નફરત પણ બહુ કરું છું.
એને જે હાલતમાં મને છોડ્યો હતો.એવી હાલતમાં કોઈ એના પ્રેમીને ક્યારે ન છોડે.પણ એને એકપળમાં વિચાર કરીને મને કહી દીધું હવેથી હું તમને વાત નહિ કરું.આમ તો એને પહેલા મને એની સગાઈની વાત પણ કહી હતી..મને શુ ખબર કે એના લગ્ન પણ ઘડિયે લેવાઈ જશે.એને એ પણ કહ્યું કે પ્રણય મારા લગ્નની તારીખ નક્કી થઈ ગઈ છે. એ કેટલી ગાંડી છે એને એ પણ ન વિચાર્યું કે આ વાત જાણી પ્રણય કેટલો દુઃખી થઈ પડશે.પણ પછી તો પ્રણય પણ શું કરી શકે.સમય જતા એ કંકોત્રી પણ આપવા આવેલી.મેં ન સ્વીકારી. હું મનમાં એમ સમજતો હતો કે આ લગ્ન કરવા મૈત્રી પણ એટલી જ ઉત્સુકતા ધરાવે છે એટલે એ ખુશ થઈ મને કંકોત્રી આપવા પણ આવી ગઈ. મેં સ્વીકારી નહિ.પણ હું એ દિવસે બહુ રડ્યો.. પણ હું શુ કરું? મારાથી પણ કઈ થઈ શકે એમ નહતું.બસ ફક્ત રડ્યા સિવાય હું બીજું કઈ કરી શકું એમ નહતો.કારણ કે હું કોઈની આંખોમાં આંસુઓ જોઈ શકું એમ નહતો.. મારા કારણે કોઈ દુઃખી થઈ પડે એવુ હું કશું કરવા માંગતો ન હતો. નહિ તો હું મૈત્રીને ભગાડીને પણ લઈ જાત.પણ હું એવું બધું કરું એવો નહતો. કારણ કે મૈત્રીના પપ્પા- મમી એ જ મારા હોય એવું હું માનતો હતો. આ બધું ન કરી શક્યો.. અને અંતે મેં મારી મૈત્રીને ખોઈ દીધી...આટલું
કહેતા તો ફરી દાદાનો અવાજ ભાવવિભોર થઈ ગયો.દાદી સમજતા હતા કે મારે કારણે એમની તબિયત ન ખરાબ થઈ જાય એટલે ફરી વચ્ચે વાત કાપતા એમને કહેલું કે શુ બધો વાંક મૈત્રી નો જ હોઈ શકે? શુ મૈત્રી તમને પ્રેમ નહોતી કરતી? એવી વાત હોય કે જે તમને પણ ન કહી શકી હોય.એની મજબૂરી હશે.તો જ એને એવું પગલું ભર્યું.તમે સમજુ છો તો.... વાત આગળ ધપાવતા મૈત્રીનું પક્ષ લેતા હોય એ રીતે દાદીએ એના પક્ષમાં બોલવાનું ચાલુ રાખ્યું..
મૈત્રી પણ તમને લગ્ન કરવા ઇચ્છતી હોય એની પણ ઇચ્છા તો હશે જ ને.પણ એની કઈક મજબૂરી હશેને. એટલે તો એને હાથ પીળા કરવા પડ્યા..બાકી કોઈ પ્રેમી આવી હાલતમાં ના છોડે.. દાદાને ઘણું કહેવું હતું પણ દાદા પછી એકાએક ચૂપ રહ્યા અને દાદીની વાતો સાંભળતા રહ્યા..દાદીએ મૈત્રીની ભેરુ લેતા ઘણી વાતો રજૂ કરી.અંતે એ પણ ભાવવિભોર થઈ ગયા.. અચાનક બસ કંડકટર ની સિસોટી વાગી..અને સૌ ચોકી ઉઠ્યા. પાછળથી બુમો પડી કે સૌ હવે જમવા ભેગા થઈ જાઓ.હવે આપણે જમી ને ફરી આશ્રમ તરફ એટલે વળતા થવાનું છે તો.સૌ જલ્દી જમવા વાડીમાં ભેગા થઈ જાય.બધા રાત્રે જમવા બેઠા.અને ત્યારબાદ નવ વાગે સૌ બસમાં ગોઠવાઈ ગયા.
સવાર પડતા સૌ વૃદ્ધાશ્રમમાં આવી પોત પોતાના રૂમમાં ગોઠવાઈ ગયા..સૌ એ સામાન મૂકી થોડો આરામ કર્યો પછી ફરી સૌ સવારે નાસતો કરવા ભેગા થવાના હતા.. નાસ્તો આવી ગયો.. સૌની હાજરી બોલાતી હતી ..અને એક નામ કાને પડ્યું મૈત્રી જી..... કોઈએ હાજર એવું ન બોલતા ફરી જોરથી બૂમ પાડી... મૈત્રીજી......અને જોયું તો સામેના રૂમમાંથી અવાજ આવ્યો આ રહી.દાદાએ નજર કરી તો કાલે જે વાતે વળગેલા એ દાદી આવતા નજરે પડ્યા. જેમ જેમ નજીક આવતા ચહેરો સ્પષ્ટ દેખાયો.. આંખો લાલ થઈ ગઈ હતી કેમ જાણે એ આખી રાત કોઈની યાદમાં રડ્યા હોય......
અધૂરી ઈચ્છા ( એક આત્માની પ્રણયકથા)
રજત ,તું અહીં કેમ આવ્યો ? મેં તને ના પાડી છે ને કે હવે આપણે નહિ મળીએ. મેં તને કેટલી વાર કહ્યું છે કે હવે આપણે પહેલા જેમ મળતા હતા, વાતો કરતા હતા, એ હવે હવે શક્ય નથી. તું સમજ ને , તું સમજુ છે પ્લીઝ! સમજ ને રજત !
અનુએ દિલગીરીથી અને આજુ બાજુ કોઈ જોઈ ન જાય એ રીતે ડરતા ભાવે કહ્યું.
રજત અનુની વાતોને કાન દેતો નહતો.બસ એને તો એક જ ધૂન સવાર થઈ હતી એની અંતિમ ઈચ્છા પૂરી કરવાની . એમ તો એ અનુને લગ્ન કરવા માંગતો હતો પણ અનુની મજબૂરીના કારણે એને અનુને ખોવી પડી હતી. આજે અનુના લગ્ન થયા ને બે વર્ષ થવા આવ્યા . પણ ન અનુ ભૂલી હતી ન રજત. ના છૂટકે અનુએ કહ્યું બોલ તારી અંતિમ ઇચ્છા શુ છે ? રજત મનમાં જ બોલી ઉઠ્યો કે મારી ઈચ્છા તો તને મારી બનાવાની હતી પણ ! પછી પાછો ભાનમાં આવીને બોલ્યો "અનુ તને યાદ છે એક દિવસ આપણે મળ્યા હતા જ્યારે તને હું આલિંગન માં લેતો જ હતો ત્યાં તારું કોઈ સંબંધી આવી ગયેલું. આપણને જોયા તો ન હતા પણ આપણે સતેજ થઈ ગયા હતા. ' હા યાદ છે મને' અનુ બોલી. તો અનુ મારી ઈચ્છા છે આપણા દિલની ધડકનોને નજીકથી સાંભળવાની. દિલ એક કરવાની. બોલ ને તું મારી વાત માનીશ ને .મારી બાહોમાં આવીશને ?
અનુ રજતને ખૂબ જ પ્રેમ કરતી હતી. એ પણ એના વગર દિવસ રાત તડપતી હતી પણ એ હવે વિવશ હતી. બિચારી શુ કરે. એને પહેલી વાર તો ના પાડી દીધી. કારણ કે એ માનતી હતી કે આમ લગ્ન પછી કોઈને મળવું એ યોગ્ય નથી. અને આલિંગન તો ક્યારેય નહીં. રખેને કોઈ જોઈ જાય તો !! પણ રજતનું ગાંડપણ જોઈ એને સ્વીકારી લીધું. અને કહ્યું સાંભળ રજત , હવે પછી તું મને ક્યારેય આમ મળવા ન આવતો .નહિ તો મારી જિંદગી પણ બગડશે. રજતની આંખો ભીની ભીની થઇ ગયેલી. એક બાજુ અનુને ગુમાવ્યાનુ દુઃખ હતું અને એના વિરહમાં એ અડધો થઈ ગયેલો. દિવસ રાત એ અનુના યાદમાં ખોવાયેલો રહેતો.
એક દિવસતો ઘરની બહાર નીકળી ગયેલો. અને જ્યારે સાંજે ઘરે આવ્યો ત્યારે મમ્મીએ પૂછ્યું કે બેટા, 'ક્યાં ગયો હતો? અને તે જમયુ કે નહીં? ' ત્યારે એને મમ્મીને તો હા કહી દીધેલી , પણ એ સવારનો ભૂખ્યો હતો.એને કઈ જ ભાન હતું નહીં. આજે અનુને મન ભરીને એની બાહોમાં લઈ લીધી હતી. એની ધડકનો ધડકવાનું ભૂલી ને અનુના પ્યારમાં એક થઇ હતી. સમય ઘડીક ભર આ દ્રશ્ય જોવા માટે સ્થગિત થઈ ગયો હતો. ઝાડવાઓ પણ આંખો ફાડી ફાડી ને જોતા હતા. આકાશમાંથી ફૂલડાં વેરાઇ રહ્યા હતા.સ્વર્ગ લોકમાં પણ એની મહેક પ્રસરી રહી હતી. પરી લોકમાં પણ એની અસર જોવા મળેલી. ચારે દિશાઓમાં પણ આલોક પરલોકમાં પણ આ દ્રશ્ય ઘડીક ભર સ્તંભી ગયેલું. આજ બન્ને નો જીવ એક થઈ ગયો હતો.અનુએ ભલે અસ્વીકાર કર્યો હોય પણ એના દિલમાં તો અનુજનું નામ જ હતું. એના દિલને પણ આજ ટાઢક થઈ હતી. બન્નેને હૈયું અને આંખો ભરાઈ ગઈ હતી. પછી અનુ એકદમ આંખોને લૂછી ઉતાવળા પગે ઘર તરફ દોડી . રજત હાથ ફેલાવીને ઉભો જ રહી ગયેલો....
અનુ મહિના પછી પિયરીએ આવતી હતી. બસમાં રજતની મમ્મી મળેલી. સાવ સૂનમૂન હતી. એ મને બરોબર ઓળખતી હતી. કારણ કે હું નાની હતી ત્યારે ઘણીવાર મમ્મી સાથે એમના ઘરે જતી . એમને મારા પર હાથ ફેરવીને કહ્યું , બેટા, મજામ છે ને સાસરીએ બધાં મજામ છે ને ? બસ એટલું કહી ને એ મૌન થઈ.ચૂપચાપ બેસી ગઈ. મેં મજામ છે એમ કહી વાત આગળ લંબાવી. મેં પૂછી લીધુ મા રજત કેમ છે ? રજત નામ સાંભળતા જ એમની આંખોમાંથી ચોધાર આંસુ ઓ વહેવા માંડ્યા.અનુએ માજીને સંભાળ્યા. પણ મનમાં થયું કે માજીને આમ અચાનક થયું શુ હશે, કેમ માજી આમ રડવા લાગ્યા ? આમ તો માજીનો સ્વભાવથી હું બરાબર વાકેફ હતી. એમનો હસમુખો સ્વભાવ. જયારે અમે નાનપણમાં શેરીમાં રમવા જતા ત્યારે એ અમને સરસ મજાની વાર્તા કહેતા. અને હસાવતા પણ ખરા.અનુ ભૂતકાળમાં ડૂબી ગઈ.
માજી એ ધીરેથી મૌન તોડતા કહ્યું બેટા, હવે રજત નથી રહ્યો !અનુના દિલમાં ધ્રાસકો પડયો! માજીએ આગળ વાત લંબાવતા કહ્યું કે એક વર્ષ પહેલાં એ મૃત્યુ પામ્યો. રજત ઘરથી બહાર ગયેલો એ વખતે મને કહેલું કે મમ્મી હું મારી નાનપણની સખીને મળવા જાઉં છું. બસ સાંજે પાછો આવી જઈશ. એ સાંજે પાછો તો આવેલો. પણ મરેલો !
સ્ટેશન આવી ગયું હતું. બસ જેવી થોભી કે અનુ ઉતાવળા પગે ઘરે પહોંચી, ધ્રૂ સકે ધ્રૂસકે રડવા લાગી. એના મનમાં એક જ દ્રશ્ય ગોળ ગોળ ભમ્યાં કરતું હતું કે હજી મહિના પહેલા અનુજ મને મળવા આવ્યો હતો. ..... વિચારતા જ એ બેભાન થઈ ઢળી ગઈ.
- અંશ ખીમતવી
ઓળખીતો ચહેરો...( અધૂરી પ્રેમ કહાની)
મારા દિલની ધડકનો તેજ થઈ ગઈ હતી. પછી દરવાજો બંધ કરી મેં બે ઘંટડી મારી અને બસ ચાલવા લાગી. પણ મારા વિચારો તો ત્યાં સ્થિર થઈ ગયા હતા. પેલી ભૂતકાળની મારી ગઝલ પર...મેં જ્યારે પાછળ નજર કરીને જોયું તો એ પણ મારી તરફ નજર કરી જોતી હતી મને બારીના કાચમાંથી સ્પષ્ટ નજરે દેખાતું હતું. હું પણ ભૂતકાળના પ્રેમમાં ફરી જીવંત થઈ ગયો....
- અંશ ખીમતવી
એ ઝડપભેર ઘરમાં આવી અને એક કાબળો લઈ ને પેલા ઠર ઠર કંપતા ભિખારીને આપ્યો. ભીખારીએ કાબળો તીવ્રતાથી ઓઢી લીધો. અને પોતાના આખા શરીરને સંકેલી બેસી ગયો. કઈ પણ બોલ્યો નહિ .
પણ મયૂરી સમજતી હતી કે બિચારો કઇ રીતે બોલે ,આટલી ઠંડીમાં, અને એ પણ ખુલ્લા આકાશની નીચે. બિચારાને ઘર પણ નથી ! અને આવી ગરીબીમાં કઈ રીતે માણસ જીવે તો જીવે !
કર્યો ,દોસ્ત ઘરે બધા કેમ છે ?મજામ છે ને ?
સૂરજે હા કહી.એ મનમાં સમજી ગયો કે હર્ષ પોતાની વાત પર અડગ જ રહેશે એ માનશે નહિ. ચાલ દોસ્ત આવજે , એમ કહી ને સૂરજે તરત જ રજા લીધી.
સકે ધ્રૂસકે બહુ રડી એને વિચાર્યું કે એની જિંદગી મારા કારણે બગડી છે ,પણ હું ય શુ કરું આ સમાજ ક્યાં અમને એક થવા દેતી હતી અને પછી અમે બેય અંતે પરિવારની ખુશીઓ માટે મજબૂરીમાં દૂર થવાનું સ્વીકારેલું. આ બાજુ હર્ષ અને એના મિત્રો પણ ઘરે આવી ગયા હતા.ઘેર આવતા જ સવજીભાઈ એ કહ્યું કે તમને કોઈક મળવા આવેલું. હર્ષ સમજી જ ગયેલો કે વિધિ એના પરિવાર સાથે મને મળવા આવી હશે . તો એ ક્યાં છે ? હર્ષે ઉત્સુકતાથી પ્રશ્ન કર્યો.
"ભલે ને એ એના પરિવાર સાથે સુખેથી રહેતી ,એ પણ અહીં ખોટી આવે છે. હર્ષે મનમાં જ સ્વંયની સાથે વાત કરી."
પણ એ બધી વાત માં હર્ષ એ ભૂલી જ ગયો હતો કે એ જેટલો વિધિને પ્રેમ કરે છે એટલો જ પ્રેમ વિધિ એને કરે છે જેટલો એ એના વિયોગમાં ઝૂરે છે એટલી જ વિધિ એના વિયોગમાં એક એક પળ ઝૂરે છે . એને ક્યાં ખબર છે કે વિધિ એ પણ મનમાં ગાંઠ વાળી લીધી હતી કે એ પણ હર્ષ સિવાય કોઈનીય નહિ થાય ! બસ આમ જ બન્ને પ્રેમીઓ પોતાની જિંદગી અશ્રુઓભરી વિતાવે છે! સમય એનો સાક્ષી છે ....
લાસ્ટ મેસેજ.... લઘુવાર્તા...અધૂરી પ્રેમ કહાની.....
No comments:
Post a Comment